Choroba jest sytuacją, która dotyka nie tylko chorego, ale także osoby mu bliskie.
Zabiera spokój, bezpieczeństwo. Sprawia, że to, co jeszcze niedawno było w zasięgu naszej ręki staje się bardzo odległe.
Wsparcie emocjonalne ma ważne znaczenie na każdym etapie choroby.
Początkowo pomaga oswoić się z nową sytuacją. Zmniejszyć lęk towarzyszący procesowi stawiania diagnozy oraz przygotować do przyjęcia często niespodziewaniej i trudnej wiadomości. Na etapie podjęcia leczenia, potrzebna może być pomoc w skutecznym radzeniu sobie ze stresem, który jest ściśle związany ze znaczną zmianą sytuacji życiowej, z cierpieniem fizyczny, z izolacją społeczną oraz rodzinną.
Choroba stawia nam nowe cele, przewartościowuje priorytety, zużywa nasze zasoby, a jednocześnie, aby przez nią przejść czy nauczyć się z nią żyć trzeba te zasoby uzupełniać i dbać, aby ich nie zabrakło.
Chorobę można traktować w kategoriach walki. Uzbroić się po zęby i biec do natarcia.
Czuć, że ma się wpływ na swoje życie, a obok przyszłych strat przewidywać również możliwość wtórnych zysków.
Traktować chorobę zadaniowo i realizować plan walki punkt po punkcie.
Można ją także postrzegać jako stratę, krzywdę czy zagrożenie. Jako coś, co utrudnia nam zaspokojenie ważnych potrzeb i celów. Co zabiera jakość i komfort. Co zabiera nam sens.
Dominującym uczuciem jest wtedy smutek. Jest żałoba nad tym co mieliśmy, co moglibyśmy mieć, gdyby nie to co nam się przytrafia. Poczucie, że coś straciliśmy zabiera nam siły, nie pozwala się podnieść i stawić czoła chorobie,
która przecież nie poczeka. Jest w nas też czasem dużo złości. Bo to niesprawiedliwe, że ja.. że właśnie teraz.. i dlaczego?
Ważnym elementem pracy w gabinecie stać się może poszukiwanie odpowiedzi na ważne dla Ciebie pytania. Częściej niż przed zachorowaniem myśli krążyć będą wokół jakości Twojego życia, tego kim byłeś i jesteś dla siebie i dla innych. Jaką role pełnisz i jak bardzo musi być ona zmieniona w obecnych warunkach…
